ให้กำลังใจ ผู้ประกาศข่าว สูญเสียคุณพ่อ

ยังคงแพร่ระบาดอย่างต่อเนื่องเลยค่ะ สำหรับ เชื้อโควิด-19 ล่าสุดก็สร้างความเสียใจให้กับคนในครอบครัวอย่างมากเพราะต้องสูญเสียคุณพ่อไปอย่างไม่มีวันกลับ หลังจากที่ติดเชื้อโควิด โดยทางด้านของผู้ประกาศข่าวช่อง 8 อย่าง  หลี่แช วิยดา พีรรัฐกุล ได้ออกมาประกาศข่าวเศร้าว่าเสียคุณพ่อไป

โดยเธอเล่าว่า “1.”โลกที่มืดของป๊า” ตั้งแต่จำความได้ป่ะป๊าก็มองไม่เห็นแล้ว… เที่ยงของวันที่ 14 สิงหาคม 2564 ป๊าไม่ลืมตาแล้ว.. โลกของป๊า..จะหลับตา หรือลืมตา.. ก็มืดมาตลอด

2.”ความรักของป๊า”ครอบครัวเราไม่เคยบอกรักกันแต่เรา”ไม่เคย”ไม่รักกัน ป๊ากับไม้เท้าของป๊า..พาเด็ก 3 คนไปเที่ยวได้ สถานที่ในความทรงจำ คือ ธนาคารแห่งหนึ่งที่สวนมะลิ ใช้เวลาเดินจากบ้านไป 10 นาที เพื่อไป “ดูน้ำ” เป็นสระหน้าธนาคารที่มีรูปปั้นนกบินเป็นฝูงอยู่ตรงกลาง (ปัจจุบันทุบสร้างใหม่เป็นลานจอดรถของทีเอ็มบี)

ทุกเช้าก่อนไปโรงเรียน ชายตาบอดทำข้าวต้มคลุกปลาทู(แกะก้าง)ให้เด็ก 3 คน เวลาใครป่วย ป๊าจะมียาแผนจีน ที่สั่งจากร้านยาเยาวราชมาต้มให้กิน ขมแค่ไหนก็ต้องกิน เคยคิดจะเททิ้งเพราะป๊าไม่เห็น แต่เราก็กินจนหมด..ทุกครั้ง..

3.”อาชีพของป๊า” ป๊าเป็นหมอดู ทุกคนจะเรียก “ซินแซ” ป๊าจะแนะนำคนที่มาปรึกษาถึงสิ่งที่ควรจะเป็น ป๊าไม่ได้ตัดสินหรือบังคับให้ใคร..ต้องทำอะไรคนที่มาปรึกษาป๊า..ส่วนใหญ่มาซ้ำและหลาย 10 ปีที่ผ่านมา มีคนมาหาป๊าเพิ่มเสมอ

ป๊าใช้ภาษาจีน.. ทั้งจีนกลางและแต้จิ๋ว ป๊าไม่ได้เรียนภาษาไทย แต่ป๊าใช้วิธีฟังวิทยุและ”จดจำ”คำไทย ป๊ามีสมองที่น่าอัศจรรย์และจดจำทุกอย่างดีเยี่ยม ทำให้มีคนไทย..มาหาป๊ามากขึ้น..แม้กระทั้ง”พระ”

4.”ความหวังของป๊า” ป๊าไม่เคยบอกว่าชีวิตต้องการอะไรเลย อาจเป็นเพราะเราไม่เคยถาม ป๊าไม่เคยซื้ออะไรเพื่อตัวเอง นอกจากสลากออมสินและยาจีน ป๊าไม่เคยบอกว่าอยากไปไหน นอกจากไปบ้านใหม่ลูกแต่ละคนเพื่อทำพิธีให้เป็นสิริมงคล..อยู่เย็นเป็นสุข ป๊าบอกว่า..ถ้าป๊าไม่อยู่แล้ว..ให้ลอยอังคารให้หมดไม่ต้องเก็บอะไรเป็นภาระ และป๊าซื้อแค่ “ป้ายชื่อตัวเอง”ไว้ที่วัดจีน..แค่นั้น

5.”ลูกหลานของป๊า” ป๊าจะตั้งชื่อทุกคนในตระกูล.. ลูกเป็นชาย จะขึ้นต้นด้วย”เฮา” แปลว่าดี หลานขึ้นต้น “บุ๊น” แปลว่าผู้มีสติปัญญา ถ้าเป็นหญิง จะลูกหรือหลาน จะขึ้นต้นด้วย “หลี่” แปลว่าสวยงาม ป๊าคือต้นแบบของคน “คิดดี พูดดี ทำดี” สิ่งไม่ดีที่เห็นป๊าทำมีอยู่อย่างเดียวคือป๊า “สูบบุหรี่”

ผู้ชายคนนี้..แม้ไม่มี “ตาเนื้อ” แต่ป๊ามี “ตาใน” ป๊าเห็นจิตใจลูกทุกคน และบ่มเพาะลูกทั้ง 3 เติบโตงดงาม ป๊าปลูกฝังเราให้มี “ดวงตาเห็นธรรม” และนั่นคือดวงตาของป๊า ที่ให้เราทั้ง 3 คน ป๊าใช้ “ปัญญา” เลี้ยงลูก เติมแสงสว่างให้ลูกด้วยการศึกษา..ป๊าภูมิใจในลูกทุกคนตลอดมา เราไม่เคยเกเร และเป็นพลเมืองที่ดีของสังคม

6.”ป๊ากับโควิด-19″ ป๊าไม่เคยตกข่าวเพราะฟังข่าวที่ลูกสาวเล่าทุกวัน ป๊าดูแลตัวเอง ออกกำลังกายเสมอ ป๊าไม่เคยอยากฉีดวัคซีน เพราะป๊าไม่ไว้ใจ 21 กค 64 ป๊ายอมให้ลูกพาไปฉีด AZ ที่ street รัชดา และนั่นเป็นครั้งเดียวที่ออกจากบ้านตั้งแต่โควิดระบาด 24 กค 64 พี่ชายบอกว่าป๊าไม่สบาย อาการเหมือนติดโควิด พอตรวจ ATK ขึ้น 2 ขีด 2 รอบ 31 กค 64 ผล RT-PCR เป็นบวก 1 สค 64 ป๊าเข้า ร.พ.กลาง 14 สค 64 เวลา 12:00 น ป๊าจากไป………

7.”คำพูดสุดท้ายของป๊า” 7 สิงหาคม 64 ป๊าพอรู้สึกตัว พยาบาลให้คุยโทรศัพท์ “ดูแลครอบครัว” คือคำพูดสุดท้ายของป๊า…

8. “ดินแดนสว่างของป๊า” 15 สิงหาคม 64 เวลา 8:30 น เราลาป๊าจากร่างกายนี้ หลังจากนี้ดวงจิตของป๊าเดินทางต่อ… ป๊าไปเองได้โดยไม่ต้องมีไม้เท้าแล้ว.. ป๊าเห็นแสงสว่างรอบตัวแล้ว…ป๊าของเรา…”มองเห็น” แล้ว.. เดินทางโดยสวัสดิภาพนะป๊า..?”

ขอขอบคุณ : หลี่แช วิยดา พีรรัฐกุล