หลายคนเมื่อต้องออกไปทำงานพลัดบ้านไกลถิ่น ก็เป็นเรื่องธรรมดาที่จะคิดถึงคนรัก พ่อเเม่ เเละครอบครัว เเต่ความลำบากก็สอนให้เราต้องดิ้นรนเพื่อครอบครัว ถึงเเม้ว่าจะเหน็ดเหนื่อยสักเเค่ไหนเเต่เมื่อเรานึกได้ว่ามีครอบครัวที่รอเป็นกำลังใจ ให้เราอยู่ที่บ้าน มันก็สามารถทำให้หลายคนมีเเรงสู้ต่อไป
ถึงเเม้ว่าจะเป็นคฤหาสน์หลังใหญ่ มีที่ดินหลายร้อยไร่หรือบ้านไร่ปลายนาหลังคามุงจาก
ยังไงเเล้วก็ยังคือบ้านอยู่ดี
มันไม่ได้เป็นเพราะโครงสร้างรูปร่าง เเต่เป็นเพราะคนที่อยู่ที่นั่นต่างหาก
การได้กลับบ้านก็เหมือนยารักษาเเผลใจ เหมือนการได้ชาร์จ เเบตเติมพลัง
เหมือนการได้กลับไปเจอเเผนที่หลังจากที่เราเดินหลงทาง
การได้รู้ว่ามีคนรอเราอยู่ที่บ้าน เป็นคนที่พร้อมจะเข้าใจเราที่สุด เป็นคนที่ยอมรับเราได้ทุกอย่าง เป็นคนที่อยากฟังเรา เป็นคนที่ไม่ว่าจะเป็นยังไง เขาก็จะพูดกับเราว่า
“ไม่เป็นไรนะ เสมอ ถ้าไม่ไหว ก็กลับมาบ้านเรานะ”
มันดีจริงๆบ้าน ไม่ใช่สถานที่ เเต่มันคือผู้คนที่พร้อมจะโอบอุ้มเรา ปลอบใจเรา ให้กำลังใจเรา
เอาเถอะบางทีตอนนี้อาจจะมีเรื่องเเย่ๆ
บางทีก็ไม่รู้จะทำยังไงกับเรื่องที่เจอดีบางทีชีวิตมันอาจจะยากบ้าง เเต่อย่างน้อย ก็มีคนคอยเราอยู่
“ถ้าไม่ไหวก็กลับบ้านนะ”
บางทีเพียงเเค่นี้ อะไรๆก็อาจจะกลับมาดีได้ก็ได้ เมื่อเราได้รู้ว่า เราไม่ได้อยู่เพียงลำพัง
ขอบคุณข้อมูล:rowwadee
